De nieuwe generatie kernenergie is een goedkope, veilige en schone energievorm waar we de komende duizenden jaren verder mee kunnen.
Thorium is een metaal. Het komt op aarde ongeveer evenveel voor als lood. Op bepaalde plaatsen op aarde zit thorium-erts in gesteentes of rivierzand. Australië, India, de VS en nog wat landen hebben de grootste voorraden. Het is niet moeilijk thorium uit dat erts of zand te winnen. Een stuk thorium kun je zonder gevaar in je broekzak stoppen.
Het bijzondere van thorium is dat het uranium in een kerncentrale kan vervangen. Thorium geeft dan veel voordelen.
In de eerste plaats kan thorium als zodanig gebruikt worden. Uranium moet voor het bruikbaar is moeizaam met ultracentrifuges geconcentreerd worden. Bovendien moet uranium als het een poosje in een centrale dienst gedaan heeft steeds weer opnieuw “opgewerkt” worden om het weer bruikbaar te maken. Bij thorium is dat allemaal niet nodig.
In de tweede plaats brandt thorium in tegenstelling tot uranium vrijwel helemaal op. Het piepkleine beetje wat overblijft moet twee tot driehonderd jaar veilig opgeborgen worden, daarna is het een ongevaarlijk poeder.
Een derde voordeel is dat thorium uit zichzelf geen kettingreactie kan starten. Een uit de hand gelopen kettingreactie in een uraniumcentrale met als gevolg ontploffen en de daarop volgende verspreiding van radioactiviteit in het milieu zijn bij thorium niet mogelijk. Een meltdown is ook niet mogelijk. Het thorium moet in de centrale steeds op gang gehouden worden met bijvoorbeeld een neutronenlaser. Stopt de laser dan valt alles stil.
Een vierde voordeel van thorium is dat in een thoriumcentrale geen plutonium voor kernwapens gemaakt kan worden.
Steeds meer hoopvolle berichten van kernfusieonderzoekers doen vermoeden dat er nu echt iets aan de hand is. Het laatste persbericht, deze keer van de Amerikaanse vliegtuiggigant Lockheed Martin, belooft ongeveer vijf jaar na 2014 een werkend prototype van een compacte fusiecentrale. Komt er dan eindelijk overvloedige en goedkope fusie-energie?
Elektriciteitscentrale op een vrachtwagen
In het 100 megawatt systeem van Lockheed Martin, dat op een vrachtwagen zou passen en een stad van 50.000 inwoners op westers welvaartspeil van elektriciteit kan voorzien, wordt het plasma gevangen gehouden door een magnetisch veld, dat sterker wordt naarmate de deeltjes verder van de reactorkern af raken. Deze magnetische fles wordt omgeven door een mantel van het zeer lichte metaal lithium, dat dient om waterstof-3 kernen (tritium) te kweken. Dit tritium fuseert met waterstof-2 kernen (deuterium; afkomstig uit zeewater) en levert helium-4 en een neutron, dat met het lithium-6 uit de reactormantel reageert: 6Li + n -> 3H + 4He en zo weer tritium levert.
Een reactor waarvan de uitvinder claimt dat er koude kernfusie in plaatsvindt, genereert veel meer energie dan bekende energiebronnen. Dat hebben externe onderzoekers uit Italië en Zweden gemeten. De wetenschappers snappen niet hoe de reactor werkt.
De reactor met de naam E-Cat genereert energie die vergelijkbaar is met die van 'nucleaire transformaties', zonder dat de reactor radioactief afval produceert of dat er straling vrijkomt, schrijven de onderzoekers van onder meer de universiteit van Bologna uit Italië en de universiteit van Uppsala in Zweden in het rapport dat de Zweedse site Sifferskoll online zette. Daarmee bevestigen ze dat de reactor inderdaad veel energie kan produceren zonder de nadelen van normale kernenergie.
De wetenschappers geven toe dat ze geen idee hebben hoe of waardoor het werkt. "Het is zeker hoogst onbevredigend dat deze resultaten tot dusverre geen theoretische verklaring hebben, maar de experimentele resultaten kunnen niet afgewezen of ontkend worden vanwege het gebrek aan een verklaring." De reactor heeft volgens de onderzoekers, als de machine duurzaam blijkt te zijn, de potentie om een belangrijke energiebron te worden.